Op weg naar Compostella (3)
Jaargang 3 – Zorgzaamheid
Cirueña – Hontanas
+/- 110 Kilometers
6 Stapdagen.
Na de vorige editie werden we plots geconfronteerd met een nieuwe realiteit: de corona pandemie. De lange lockdown, de beperkte sociale contacten en de strenge maatregelen die toen werden opgelegd, doen ons des te meer verlangen naar het vervolg van onze tocht naar Santiago en het gevoel van vrijheid dat we daarbij mogen ervaren. Gelukkig breekt in augustus 2021 het moment aan waar we zo naar verlangen: de landsgrenzen gaan weer open en reizen is opnieuw toegestaan. Het mag duidelijk zijn dat we dolblij zijn om ons avontuur voort te zetten, al blijft voorzichtigheid geboden. Met de nodige voorzorgsmaatregelen – van ‘covid safe tickets’ tot mondmaskers en ontsmettingsgel – vertrekken we opnieuw, dit keer in het vertrouwde gezelschap van mijn twee dochters én drie kleinzonen: Jonas, Nathan en Arnaud.
De reisroute naar Spanje kennen we inmiddels al goed. Om de lange heenreis wat te breken, overnachten we in het zuiden van Frankrijk. De volgende dag komen we rond de middag aan en meteen na aankomst trekken we onze wandelschoenen aan en beginnen we te stappen. De lessen van de vorige editie zitten wel nog vers in ons geheugen: doseren is cruciaal om gezond en wel in Santiago aan te komen. Toch voel ik ook een lichte druk om de kilometers die we vorig jaar moesten overslaan, in te halen. Maar ik laat het niet aan mijn hart komen. Ik laat het avontuur gewoon op mij afkomen en laat mij elke dag verrassen door wat op mijn pad komt! En na die eerste dagtocht, kan ik blij en opgelucht genieten: we zijn weer onderweg!
Omdat de temperaturen in augustus flink kunnen oplopen, beginnen we onze tocht al in de vroege ochtend. Het is niet alleen een manier om de hitte voor te blijven, maar ook een feest voor de ogen wanneer de opkomende zon een betoverende gloed op ons en het landschap werpt. De drie kleinzonen zorgen onderweg voor heel wat leven in de brouwerij. Hun vrolijke gesprekken, hun uitbundig gelach en soms zelfs hun begeleidende muziek, geven me energie. En als ik hen huppelend of dansend vooruit zie gaan, geniet ik volop mee. Hoewel ik graag zelf even dartelend over de weg zou willen springen, spaar ik mijn krachten en zet ik stap voor stap onze tocht voort. De ontsteking in mijn knie die ik al een tijdje voelde, vormt deze editie immers een extra uitdaging. Toch blijf ik gestaag vooruit gaan, geholpen door de nodige zorg, zalfjes en op geregelde tijdstippen een rustpauze. Bovendien is het echt hartverwarmend om te ervaren hoe zorgzaam de jongens met hun oma omgaan. Regelmatig vragen ze: “Ça va, oma?” en “Lukt het nog, oma?” Hun jonge benen mogen dan wel sneller zijn, ‘elk op zijn tempo’ is ondertussen ons gezamenlijk leidmotief geworden. En hun zorgzaamheid gaat verder: zoals toen Arnaud en Nathan een trui boven mijn hoofd houden om wat schaduw te creëren, of Jonas die een heel eind terugloopt om me een pleister te komen brengen. Die aandacht en liefde zijn overal voelbaar.
De route leidt ons opnieuw door prachtige steden zoals Santo Domingo de la Calzada en Belorado; en langs weidse landschappen, glooiende heuvels en uitgestrekte zonnebloemvelden (Foto 4). Imposante ooievaarsnesten sieren talloze charmante kapelletjes en kerktorens, en af en toe hebben we het geluk om deze statige vogels vanuit de verte te mogen bewonderen. We ontdekken ook Burgos, een betoverende stad met een majestueuze kathedraal en een heel charmante sfeer. Zo komen we kilometer na kilometer dichter bij ons einddoel: Hontanas. In dit pittoreske stadje, verscholen in een dal van de Meseta, een woestijnachtig plateau, sluiten we onze derde editie af.
Nog 462 kilometer naar Santiago.
