Op weg naar Compostella (5)

Jaargang 5 – Avontuur
El Burgo Ranero – El Acebo de San Miguel
125 KM.
8 Stapdagen

In juli 2023 gaat onze 5de editie door. Dit jaar gaan Catherine, haar man Marinko, Béa & ik weer samen op pad. We kunnen onszelf ondertussen ‘ervaren’ pelgrims noemen: we weten precies welke pleisters, zalfjes en steunverbanden het meeste helpen, we plannen onze dagelijkse kilometers zorgvuldig, en we weten ook dat een vroege start ‘s ochtends voor de aangenaamste temperaturen zorgt en ook meer tijd biedt voor rust en herstel. We noemen onszelf ‘luxe pelgrims’ omdat we onze bagage niet zelf hoeven te dragen en dit keer verblijven we in twee authentieke vakantiehuizen. We zijn weer ontzettend blij om op weg te gaan en kijken vol verwachting uit naar de nieuwe belevenissen.

Het wordt een editie met toch wel wat avonturen en bijzondere ontmoetingen. Zo is onze doortocht door het dorpje Villares de Orbigo onvergetelijk. We worden er om de hoek aangesproken door bejaarde bewoners; een voorbij fietsende man die al zingend en enthousiast naar ons zwaait, een negentigjarige die bij ons komt zitten om een gezellige babbel te slaan – hoe bijzonder is het dat, ondanks ons eerder beperkte kennis van het Spaans, we toch lange gesprekken kunnen voeren met de lokale bewoners. We worden ook door een man ontvangen die fier zijn hele collectie postkaartjes van over de hele wereld tentoonstelt; kaartjes verzonden door pelgrims die ook daar zijn langs geweest. De vrolijkheid en het enthousiasme van de dorpsbewoners stimuleren ons om verder te gaan, en we koesteren de onvergetelijke ontmoetingen in onze herinneringen. Natuurlijk maken lachpartijen ook weer deel uit van onze camino, zoals toen we een avond onszelf per ongeluk buitensloten uit ons huisje. Alleen via het dak konden we weer binnen. Wat waren we dankbaar dat er buiten een ladder was èn dat we het raam op het eerste verdieping hadden opengelaten…Niet alles verliep echter vlekkeloos, want we hadden ook een kleine botsing met de auto, gelukkig met alleen materiële schade.

Ondanks alles genieten we intens van elke kilometer. We ontdekken opnieuw prachtige steden zoals Léon, die de mooiste kathedraal van Spanje heeft (met dank aan spectaculaire glas-in-lood-ramen), een indrukwekkende parel, en Astorga met zijn bisschoppelijk paleis ontworpen door Gaudí.

Deze editie eindigen we met meer kilometers dan oorspronkelijk gepland, wat ons bijzonder trots maakt. We sluiten af met een uitdagende beklimming naar de Cruz de Ferro, een bijzondere plaats voor pelgrims. Het IJzeren Kruis bevindt zich op een van de hoogste punten van de Camino Francés en belichaamt een uniek ritueel onder pelgrims. De traditie dicteert dat wandelaars een steen van thuis meenemen of onderweg oppikken, die ze bij het kruis achterlaten, om symbolisch daar hetgeen ons belast achter te laten.  Door het hoogteverschil worden we er wel verrast door de koude (11°), regen en wind. Zijn we dus toch nog niet zo ervaren, met onze korte broek en zonder regenjas? De dag voordien eindigden we de dag nog met een welverdiende caipirinha in volle zon met 26°C en hier op onze laatste dag – en met een serieuze temperatuurval – komen we dan maar doorweekt en bibberend aan in El Acebo, het eindpunt van onze 5de jaargang. En zo blijkt elke editie een nieuwe belevenis. Elke keer leren we bij als pelgrim en als mens, steeds rijker door de ervaringen en kostbare herinneringen. 

Nog 227 kilometer naar Santiago.