Homilie voor de 14de zondag door het jaar

6 juli 2025

Evangelie: Lc 10, 1-12
In die tijd wees de Heer tweeënzeventig leerlingen aan en zond hen twee aan twee voor zich uit naar alle steden en plaatsen waarheen Hijzelf van plan was te gaan. Hij sprak tot hen: “De oogst is groot, maar arbeiders zijn er te weinig. Vraagt daarom de Heer van de oogst arbeiders te sturen om te oogsten. Gaat dan, maar zie, Ik zend u als lammeren onder de wolven. Neemt geen beurs mee, geen reiszak, geen schoeisel en groet niemand onderweg. In welk huis ge ook binnengaat, laat uw eerste woord zijn: Vrede aan dit huis! Woont daar een vredelievend mens, dan zal uw vrede op hem rusten; zo niet, dan zal hij op u terugkeren. Blijft in dat huis en eet en drinkt wat zij u aanbieden; want de arbeider is zijn loon waard. Gaat niet van het ene huis naar het andere; in elke stad waar ge binnengaat en ontvangen wordt, eet wat u wordt voorgezet, geneest de zieken, die er zijn en zegt tot hen: Het Rijk Gods is u nabij. In elke stad waar ge binnengaat en niet ontvangen wordt, trekt daar door de straten en zegt: Zelfs het stof uit uw stad dat aan onze voeten kleeft, schudden wij tegen u af. Maar weet dit wel: Het Rijk Gods is nabij.

Jezus zendt zijn leerlingen uit als machteloze lammeren,
als radicaal arme mensen, mensen die voor hun levensonderhoud
dienen te rekenen, dienen te vertrouwen op de goedheid van anderen,
een goedheid waarin Gods goedheid en zorg hen tegemoet komt.
Eigenlijk dienen ze op stap te gaan met een groot vertrouwen in God
die hen wel zal voorzien van hun dagelijks brood.
Van dat vertrouwen is hun radicale armoede inderdaad een teken.
Extreem is dat ze zelfs ook geen schoeisel, geen sandalen mogen dragen.
(In de zendingsrede bij Marcus mogen ze dat wel,
maar veel bijbelgeleerden durven aannemen
dat wat Lucas en ook Mattheüs daarover schrijven oorspronkelijk is,
en dat Marcus in zijn versie ‘gemilderd’ heeft.)
Drukt hun wijze van verschijnen – machteloos en arm – iets uit van hun boodschap?
Bevat hun armoede en machteloosheid een boodschap?
Zijn deze ook een oproep tot radicaal vertrouwen in God?
Ik durf het denken.
Wat ze te verkondigen hebben is de nabijheid van het Rijk Gods.
Wat ze daarvoor ook moeten doen is het genezen en bevrijden van zieken.
En het toewensen van vrede.
De nabijheid van het Rijk Gods is de openbaring, het zichtbaar worden
van Gods onvoorwaardelijke en onmetelijke liefde voor mensen
in mensen en in heel de schepping,
een liefde die ons aanvaardt in dit leven,
een liefde waardoor we in staat zijn een nieuw leven te leiden,
boven ons kleine ego uit te stijgen en ons ware en diepste zelf te bereiken.
De boodschap van de nabijheid van het Rijk Gods
is de boodschap dat ware vrede en vreugde te vinden zijn
in een leven van vertrouwen in eenheid met God, een leven van liefde.
Niet in een leven waarin we op zoek zijn naar macht en rijkdom.
Deze boodschap kan niet gebracht worden
door mensen die zoeken naar macht en rijkdom,
bekommerd zijn om zichzelf
en aldus geen vertrouwen in God uitstralen.
Er gaat geen genezende kracht uit van mensen
die louter hun eigen leven willen veilig stellen.
Maar tot die machteloosheid en armoede zijn niet alleen de verkondigers geroepen.
De radicale keuze om van zelfbehoud geen prioriteit in het leven te maken
is een keuze die ook van iedere gelovige gevraagd wordt,
van allen die Christus navolgen en het met de vrede ernstig menen,
met een wereld waar het goed is om te wonen,
waar geen oorlog en haat meer zijn, maar vrede en vriendschap.
Dat verkondigers en kerkleiders in die radicale keuze tekort schoten en schieten
is geen excuus om zelf het pad van radicaal Godsvertrouwen te verlaten,
zoals het angstige en zelfzuchtige gedrag van de massa
voor de christen geen reden kan vormen
om er zelf niet naar te streven een nieuw leven te leiden,
boven ons kleine ego uit te stijgen en Gods liefde te openbaren.

priester Dirk, OCH Oostende

Omslagfoto: Foto door Andrei Kotovikov: https://www.pexels.com/nl-nl/foto/iemand-persoon-wandelen-lopen-8660380/