Homilie voor de 23ste zondag door het jaar

8 september 2024

Evangelie: Mc 7, 31-37
In die tijd vertrok Jezus uit de streek van Tyrus en begaf zich over Sidon naar het meer van Galilea, midden in de streek van Dekapolis. Men bracht een doofstomme bij Hem en smeekte Hem dat Hij deze de hand zou opleggen. Jezus nam hem terzijde, buiten de kring van het volk, stak hem de vingers in de oren en raakte zijn tong met speeksel aan. Vervolgens sloeg Hij zijn ogen ten hemel, zuchtte en sprak tot hem: ‘Effeta’, wat betekent: ga open. Terstond gingen zijn oren open, en werd de band van zijn tong losgemaakt zodat hij normaal sprak. Hij verbood het aan iemand te zeggen; maar met hoe meer nadruk Hij dat verbood, des te luider verkondigden zij het. Buiten zichzelf van verbazing riepen zij uit: ‘Hij heeft alles wel gedaan, Hij laat doven horen en stommen spreken.’

Een ontmoeting met of een aangeraakt worden door Jezus doet iets met de mens,
zoals iedere ontmoeting met een echt liefdevol mens ons iets doet.
Dan word je geconfronteerd met een kracht, die in die persoon aanwezig is,
een kracht, die heelt en vreugde schenkt. Een bevrijdende kracht.
In het Grieks, de taal waarin het Nieuwe Testament geschreven is,
heet die kracht charma,
waarvan onze Nederlandse woorden ‘charme’, ‘charmeren’ en ‘charmant’ afkomstig zijn.
Ook het Engelse ‘to charm’. En dat betekent ‘betoveren’,
mensen van gedaante doen veranderen.
Een ontmoeting met Jezus is eveneens een veranderend gebeuren.
De verandering die dan plaats grijpt is echter geen betovering
maar een genezing, een heling,
een hersteld worden in oorspronkelijke heelheid,
in de oorspronkelijke ongeschonden staat.
Het is een leven waarin we in eenheid met God leven,
een paradijselijk mens zijn, waarachtig beeld en gelijkenis van God.
Dus een mens ontdaan van alle angst, schaamte en egoïsme, 
vol van liefdevolle aandacht, eerbied en zorg voor het geschapene en de medemens.
Het tegenovergestelde van die liefdevolle aandacht is geslotenheid:
verlamd, verstomd of verblind teruggeplooid leven op jezelf.
Daardoor is een juiste kijk op de werkelijikheid,
op jezelf en je medemensen onmogelijk.
Daardoor men ook niet echt kan luisteren naar wat een ander zegt,
kan men een ander ook niet goed begrijpen,
is men niet in staat naar anderen toe te gaan.
Mensen hebben nood aan bevrijding van die geslotenheid,
een gevolg angst en schaamte,
de angst om niet aanvaard te worden, niet bemind te zijn.
Alleen het aangeraakt worden door onvoorwaardelijke liefde
kan de mens van die angst en schaamte te bevrijden.
Die aanraking grijpt hier plaats in een ontmoeting met Jezus.
Die ontmoeting en aanraking is hetgeen we ook van God mogen verwachten
in onze innerlijke ontmoetingsruimte van een open geest en een open hart,
in ons verstillen en in ons liefdevol omgaan met de medemens,
ook met de medemens die zelf nood heeft aan genezing en bevrijding.
Het was de ontmoeting met en een aanraking van een melaatse
die het hart en de geest van Franciscus van Assisie openden,
bevrijdden en de dolende jonge man heelden.
Voor zo’n ontmoeting en aanraking moeten we leren openstaan.

Een bevrijd mens, bevrijd van zichzelf, van geslotenheid,
heeft nu ook aandacht voor de tekenen van de tijd.
Vanuit die aandacht kan men komen tot een juist oordelen en juist handelen.
Een oordeel en een handelen geleid door angst of eigenbelang
is nooit correct te noemen.
In de Kerk is een tijd gekomen van oordelen en handelen,
van beslissingen die ons op de toekomst voorbereiden.
De Kerk is in evolutie en verandering dient te betekenen:
meer en meer beantwoorden aan wat ze moet zijn, namelijk,
het lichaam van Christus in de wereld,
de plaats en de ruimte en de gemeenschap
waar een helende ontmoeting met Christus mogelijk is.

In deze Scheppingsperiode wordt ook aandacht gevraagd voor de schepping,
voor de aarde, de natuur en het milieu,
een bewonderende, respecterende en zorgende aandacht.
Die aandacht brengt ons naar een juist omgaan met de aarde, de natuur en het milieu.
Ook hier staat het begrip ‘verandering’ centraal,
een begrip dat aanleunt bij ‘bekering’.
We moeten dringend leren anders omgaan met de aarde,
de natuur, het milieu,
een omgaan waarin minder angst en eigenbelang aanwezig is.
En laten we beseffen dat door de schoonheid van de natuur
God ons ook helend en genezend kan aanraken.

See Me
Feel Me
Touch Me
Heal Me

Listening to you, I get the music
Gazing at you, I get the heat
Following you, I climb the mountain
I get excitement at your feet

Right behind you, I see the millions
On you, I see the glory
From you, I get opinion
From you, I get the story

Omslagfoto: Pickpik