Homilie voor de 2de zondag van de veertigdagentijd

15/03/2025

16 maart 2025

Lc 9, 28b-36
In die tijd nam Jezus Petrus, Johannes en Jacobus met zich mee en besteeg de berg Tabor om er te bidden. Terwijl Hij in gebed was veranderde zijn gelaat van aanblik en werden zijn kleren verblindend wit. En zie, twee mannen waren met Hem in gesprek; het waren Mozes en Elia die in heerlijkheid verschenen waren, en zij spraken over zijn heengaan dat Hij in Jeruzalem zou voltrekken. Petrus en zijn metgezellen waren intussen door slaap overmand. Klaar wakker geworden zagen zij zijn heerlijkheid en de twee mannen die bij Hem stonden. Toen dezen van Hem heen wilden gaan zei Petrus tot Jezus: “Meester, het is goed dat wij hier zijn. Laten wij drie tenten bouwen, een voor U, een voor Mozes en een voor Elia.” Maar hij wist niet wat hij zei. Terwijl hij zo sprak, kwam er een wolk die hen overschaduwde. Toen de wolk hen omhulde, werden zij door vrees bevangen. Uit de wolk klonk een stem die sprak: “Dit is mijn Zoon, de Uitverkorene, luistert naar Hem.” Terwijl de stem weerklonk bemerkten zij dat Jezus alleen was. Zij zwegen erover en verhaalden in die tijd aan niemand iets van wat zij gezien hadden.

Meester, het is goed dat wij hier zijn.
Wat zorgt er nu voor dat de plaats boven op de berg Tabor
voor Petrus en zijn metgezellen een goede plaats is om er te zijn?
Als mensen de uitdrukking ‘’t Is daar goed’ in de mond nemen,
dan hebben ze het wel eens over een restaurant
met een uitstekende prijs-kwaliteit verhouding.
Hebben ze het over een plaats waar de natuur of het uitzicht betoverend is,
dan zullen ze het hebben over een ‘mooie’ of ‘schone’ plek,
hetgeen natuurlijk ook ‘goed’ is.
En is er op die locatie een bijzondere toeristische attractie te zien,
iets van grote cultuur-historische waarde – ook ‘goed’ dus,
dan gebruikt men weleens termen als ‘fantastisch’ of ‘schitterend’.
Maar als mensen zeggen ‘’t Was daar goed’, dan hebben ze het eerder
over een weldoende ervaring, die veel meer met deugddoend samenzijn
dan met culinaire of toeristische bijzonderheid te maken heeft.
In het verhaal van Jezus’ gedaanteverandering
is het ook om een samenzijn te doen.
Eigenlijk gaat het over de ervaring van een aanwezigheid,
de ervaring van de aanwezigheid van God
in de verheerlijkte mens Jezus van Nazaret, de Christus.
Het gaat dus over een ontmoeting met de Verrezene,
waarvan we in de verschijningsverhalen lezen, dat deze de leerlingen vervult met vreugde.
We moeten hier onmiddellijk aan toevoegen, dat de leerlingen niet voor die ervaring zelf zorgen.
Want ze slapen. De ervaring is iets wat hen gegeven wordt, iets wat hen overkomt.
Maar toch hebben ze er ook iets voor gedaan.
Ze zijn Jezus gevolgd als Hij de berg opging om te bidden.
Ze zijn Hem gevolgd in zijn afzondering van de wereld.
Ze hebben zich met Hem teruggetrokken uit de drukte van het leven,
ze hebben met Hem verstilling en stilte opgezocht,
datgene waartoe deze woestijntijd van veertig dagen ons ook uitnodigt.
De ervaring van de ontmoeting van de Verrezene kan ons enkel te beurt vallen
als we – Jezus navolgend – het aandurven in gebed stilte en eenzaamheid op te zoeken,
of, als we durven dienstbaar de gekruisigde en lijdende medemens tegemoet te treden.
Het zijn twee wegen die de meeste mensen niet durven of willen betreden.
Voor de meeste mensen is het onbegrijpelijk dat daarin grote vreugde te vinden is.
Maar waarom is die ervaring dan de leerlingen gegeven?
Niet om in die ervaring te blijven.
Niet om te blijven rusten in het goede gevoel.
Maar die ervaring verandert de mens.
De ontmoeting met de verrezen Heer tilt de mens over angst en egoïsme,
maakt de mens anders en nieuw, maakt de mens stralend van vreugde en goedheid.
En die nieuwe en veranderde mens daalt weer af in de wereld
om er de schittering van Gods goedheid te laten zien,
om er het verheerlijkte lichaam van de Verrezene te zijn
zodat anderen in hem of haar de Verrezen Christus mogen ontmoeten,
Gods aanwezigheid mogen ervaren
en de wereld een plaats wordt waar het goed is om te zijn,
zoals ons samenzijn in gebed dat ook mag wezen.

priester Dirk Masschelein
maart 2025