Christus achterna: de Goede Week

Met de viering van Palmzondag begint voor ons allen de Goede Week, een heilige tijd, de meest heilige tijd van het jaar. Ze eindigt met het paasfeest dat we vieren in de paaswake op de avond van paaszaterdag of Stille Zaterdag en op paaszondag. Op het Paasfeest belijden we heel plechtig ons geloof en hernieuwen we ons engagement als christen waarbij we herinnerd worden aan ons doopsel.

Een levende geloofsgemeenschap
Nog vóór de oprichting van onze pastorale eenheid deden we dat al als één gelovige gemeenschap van Mariakerke in één gezamenlijke ‘federale’ paaswake. Nu we door de vorming van de pastorale eenheid effectief één parochiegemeenschap geworden zijn krijgt deze ene paaswake nog meer betekenis, alsook het samenkomen voor de andere voorbereidende vieringen in de Goede Week in onze grote parochiekerk Onze-Lieve-Vrouw Koningin. Zo geven we nu reeds een invulling van het pastoraal plan m.b.t. de parochiepastoraal voor de komende jaren, maar beleven we ook wat we in en met onze pastorale eenheid willen realiseren: een authentieke en geloofwaardige levende geloofsgemeenschap. Over dat alles schreef ik reeds in een eerste bijdrage van mijnentwege in 2025 voor dit weekblad. Ik had het daarin over een ‘wij-gevoel’ dat we op het niveau van onze pastorale eenheid mogen hebben: “Zonder te vervallen in blikverenging is een ‘Mariakerks wij-gevoel’ op zijn plaats, natuurlijk gekaderd in een ruimer kerk-aanvoelen. Enger hoeft niet.” De paaswake is zeker dé viering om dat wij-gevoel te beleven. Om het anders uit te drukken: om onze verbondenheid te beleven, ook de verbondenheid met de wereldkerk, met alle christenen.

Hernieuwen van de doopbeloften
De paaswake is wel dé belangrijkste liturgische viering van het kerkelijk jaar, ook al omwille van de ‘plechtige’ geloofsbelijdenis en de hernieuwing van ons engagement als christen. In de vroege kerk was het de viering waarin de doopleerlingen of catechumenen gedoopt werden (met in die ritus ook de zalving, die later toen men pasgeborenen ging dopen in het vormsel herhaald werd) en voor het eerst tot de deelname aan de communie mochten aanschuiven. Welk engagement hernieuwen we? Dat van ons christen zijn, van ons leven als christen: een leven in eenheid (communio) met God door onze eenheid met Christus, een leven in solidaire verbondenheid met mensen, een liefdevol, vredevol en vreugdevol leven, waarin we ons inzetten voor een nieuwe en betere wereld en ons verzetten tegen eigen onrecht en eigen zelfzucht, een leven waarin we Jezus navolgen. Jezus zegt tot zijn leerlingen en dus ook tot ons: “Al wie achter mij aan wil komen, moet mij volgen door zichzelf los te laten en zijn kruis op te nemen.” De paaswake is vanouds een ‘doopliturgie’, waarbij het doopwater gewijd wordt. In alle bisdommen worden volwassen catechumenen er gedoopt. Hun aantal groeit ieder jaar… In onze paaswake zal er ook een vormeling gedoopt worden en meteen voor het eerst aan de communie deelnemen.

‘Pastorale redenen’
Ouderen herinneren zich nog dat de paaswake ‘lang duurde’. Dat kwam omdat er zoveel lezingen zijn. Met de evangelielezing erbij zijn er dat negen: zeven uit het Oude Testament, een lezing uit de brief van Paulus aan de Romeinen en de evangelielezing. Om ‘pastorale redenen’ beperkt men de lezingen uit het Oude Testament tot drie en in veel gevallen tot twee. Eveneens om pastorale redenen heeft men het tijdstip waarop de paaswake een aanvang neemt vervroegd, maar dit dient toch wel na zonsondergang te zijn, zeker niet voor de duisternis invalt. Er kan dus geen pastorale reden zijn om een paaswake vóór het invallen van de duisternis in de namiddag te beginnen. Door het zomeruur is de zonsondergang op paaszaterdag helaas niet om 19.51 uur maar om 20.51 uur. Maar wellicht blijft 20.00 uur als aanvangstijdstip voor de paaswake toch wel ‘pastoraal’ redelijk. En waarom zoveel lezingen? Omdat de paaswake een laatste ‘catechese’ was/is voor de doopleerlingen die er gedoopt werden/worden.

We hopen dat we ook met een ruime gemeenschap het lijden van Christus mogen gedenken in onze parochiale kruisweg met kruishulde op Goede Vrijdag om 15.00 uur. De kruishulde is een uiting van onze bereidheid om zelf ons kruis op te nemen en Jezus na te volgen in een leven van engagement en gegevenheid aan medemensen. Een heel verbindend moment zal ook de viering van Witte Donderdag zijn. In het communiceren drukken we er de bereidheid uit om zelf ook ‘lichaam van Christus’ te zijn, de mens waarin God zijn liefde mag openbaren zoals Hij dat in Christus kon doen. Nog een ander gemeenschapsvormend moment is onze agapè op Goede Vrijdag in het Franciscusheem. Zoals andere jaren wordt deze gevolgd door een film met lijdensthematiek.

(pastoor Dirk)