Kerstwensen uit het Team

Op weg gaan en hem vinden 
Wie of waar men zoekt,
als herder dichtbij of als koning veraf,
dat doet er niet toe.
Als we maar op weg gaan 
en hem vinden 
en hem toelaten in ons leven.

Zalig kerstfeest!
Ann Everaert

De wereld is welkom bij jou
De kerststal, een idyllisch tafereel of een antiek erfstuk uit grootmoeders tijd, voert mij naar de kern van mijn kerstwens. Elk jaar krijgt deze – net zoals bij velen onder jullie – een prominente plaats in de woonkamer.  Meer dan de versierde boom en de flikkerende lichtjes, de fonkelende kaarsjes of de stemmige muziek zorgt hij voor de weerloosheid van Kerstmis.  Hij drukt ons met de neus op de feiten:  de wereld is welkom bij jou … ben jij welkom in onze wereld ? 
Daarom mijn kerstwens voor ons allen, dat wij onze deuren openen en de ander teder verwelkomen over de grenzen die we onszelf stellen heen.  Dit brengt ons de vreugde die we herkennen in het stralende weerloze Kind in de stal.  Dit is de vreugde die Kerstmis brengt.
Wim D’huyvetters

Vlammetje van warmte en licht.
Zoals een kaars licht en warmte uitstraalt in het donker
en van binnenuit hoop en liefde aanwakkert en laat groeien…
Zo wens ik jullie tijdens deze kersttijd en erna,
een pad vol ontmoetingen van licht, warmte en hoopgevende momenten.
Zodat ieder ontmoeting een sprankelend vonkje binnen in ons groter en warmer maakt.
Ann Cockuyt

Het Woord is leven.
Op kerstdag wordt Joh.1,1-18 als evangelielezing genomen.
Voor mijn kerstwens heb ik wat gemijmerd bij de 1ste verzen.
Elk jaar wensen we elkaar vrede en vreugde toe.
Elk jaar hopen we op een betere wereld……
‘In het begin was het Woord 
en het Woord was bij God 
en het Woord was God. 
In het woord was leven 
en dat leven was het licht voor de mensen. 
En het licht schijnt in de duisternis 
maar de duisternis nam het niet aan.’
Joh.1,1.4-5

Duisternis kan ons allen overvallen,
ontmoediging, twijfel, onmacht en boosheid
bij het zien van alle lijden in de wereld.
En toch …
Blijft Gods Woord leven brengen,
Soms weerloos en broos,
Soms vol vuur  en overtuiging 
En toch…
Schijnt het licht doorheen de duisternis.
Soms aarzelend en voorzichtig,
Soms schitterend en vol kleur.
En toch…
Schenkt God ons Zijn Liefde, telkens opnieuw.
Als wij Gods liefde beantwoorden,
en het Woord beleven en uitdragen,
dan kunnen we blijven hopen op een betere wereld.
Laten we met Kerstmis samen bidden voor licht en vrede,
laten we dankbaar zijn voor alle kleine lichtjes 
die wij tegenkomen in het dagelijkse leven.
Laten we dankbaar zijn voor alle mensen die,
waar dan ook op deze aarde, licht uitstralen 
en warmte brengen in een donkere wereld.
Zij geven ons moed en kracht om verder te gaan
met geloof en vertrouwen.
Lieve Opdedrynck

Waar is de plaats die vrede lacht.
 Dit is het eerste vers van het lied 324 uit onze zangbundel Zingt Jubilate. Het derde vers luidt: “Waar is de God die leven geeft?” En het antwoord op deze vragen klinkt er: “In elke mens die liefde deelt.” Mochten we allen zo’n mens worden…. In het Leerhuis van de Bijbelse Spiritualiteit verkennen we in dit werkjaar – het 29ste – het Johannesevangelie. Onze derde bijeenkomst bracht ons het relaas van de tempelreiniging (Jo 2, 13-22). Met zijn nogal gewelddadig optreden wou Jezus misschien wel meer doen dan de tempel zuiveren van alle ontheiligende handelspraktijken. Hij presenteerde er zichzelf als ‘de tempel’. Hij stelde tegenover de protesterende tempeloverheid: ““Breekt deze tempel af en in drie dagen zal Ik hem doen herrijzen.” De evangelist laat opmerken dat Jezus het daarbij had over ‘de tempel van zijn lichaam’. En met ‘lichaam’ wordt heel de persoon bedoeld. De tempel nu was de plaats waar men heentrok om Gods nabijheid onder de mensen te ervaren, in het Hebreeuws de sjekinah (het wonen, het verblijven) van God. Als Jezus zich nu als de tempel presenteert, dan betekent dat dat Hij ‘de plaats’ is waar men Gods genezende en reddende liefdevolle nabijheid kan ervaren. God woont niet in langer in een stenen gebouw maar in een mens. Dat was al duidelijk in de eerste verzen van het Johannesevangelie: “Het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond.” (Jo 1, 14) ‘Vlees’ heeft hier dezelfde betekenis als ‘lichaam’. Dat God in een mens gaat wonen is wat men in geloofstaal de ‘menswording’ of de ‘incarnatie’ noemt. Met kerstmis herdenken we wel de geboorte van Jezus van Nazaret, de Christus, maar we vieren de ‘menswording’. En daarbij vieren we ook dat die menswording aan ieder van ons kan geschieden. Ieder van ons is geroepen om ‘tempel’ van Gods Geest te zijn, de mens, de ‘plaats’, het ‘lichaam’, het ‘vlees’ waarin en waarmee en waardoor God in de wereld aanwezig wil zijn en mensen nabij wil zijn. Dat kunnen we als we ons hart en onze geest openstellen voor Gods Geest van liefde die ons inspireert en leidt en ons omvormen mag tot liefdevolle, vredevolle en vreugdevolle mensen. Mijn kerstwens is dat we ieder dag leven met die openheid, met die open ingesteldheid. Paus Franciscus noemt het een ‘contemplatieve ingesteldheid’ “die ons iedere dag opnieuw in staat stelt te ontdekken dat we dragers zijn van een goed dat ons tot mens maakt, en ons in staat stelt een nieuw leven te leiden”. Het ‘goede’ dat we in ons dragen is Gods Geest, dus God zelf, ook wel de Christus. 
pastoor Dirk