Moge een engel jullie geleiden in het komende jaar

Ik begin deze nieuwjaarswens te schrijven op kerstdag, klokslag 12 uur. Niet bedoeld, maar eerder toevallig. Hiervoor was ik in de Sint-Rafaëlkerk waar op deze dag geen eucharistie gevierd werd. Ik heb er toch het vredeslicht binnen gebracht. Dat vredeslicht heb ik ontstoken aan het vredeslicht in onze parochiekerk Onze-Lieve-Vrouw Koningin. De engel van ons kerstspel in de eucharistieviering op kerstavond had het daar binnengebracht. Met dat licht heb ik ook de adventskrans in Sint-Rafaël aangestoken en er enkele ogenblikken genoten van de stilte. Ik besloot dan ook mijn dagelijks meditatiemoment daar door te brengen.

Wensen, verlangen, hopen…
‘Wensen’ en ‘verlangen’ en ‘hopen’ liggen in ons spreken en aanvoelen dicht bij elkaar: ‘ik wens dat…, ‘ik verlang dat…’, ‘ik hoop dat…’. Toch is de hoop als één der christelijke deugden nog iets anders dan een wens of een verlangen. Daar had ik het in een eerdere bijdrage over. Hoop heeft te maken met het bewustzijn dat God in alle omstandigheden van het leven met ons en in ons is en ons steeds in Zijn leven draagt en opneemt. Als een mens met dit bewustzijn, weten en geloof door het leven trekt, dan is hij/zij ‘Pelgrim van Hoop’, pelgrim met hoop en in staat die hoop uit te dragen, uit te stralen in een onvoorwaardelijke goedheid en liefde. Ik hoop, wens en verlang dat we allen zo’n pelgrims mogen zijn. En daarom verlang, wens en hoop ik dat velen onder ons in de komende tijden daartoe een ‘contemplatieve ingesteldheid’ mogen verwerven.

Dragers van een ‘goed’…
We vieren op Kerstmis niet alleen dat God op aarde is neergedaald, maar dat Hij is ingedaald in een mens én – hetgeen weinigen in deze dagen gedenken en herdenken – dat Hij dus ook in ons in ‘ingedaald’. Om het duidelijk te stellen: Kerstmis is al Pinksteren. Gods Geest woont ook in ons zoals Paulus duidelijk stelde:  Weet gij niet, dat gij Gods tempel zijt en dat de Geest van God in u woont?  (1 Korintiërs 3, 16) God wil ook in ons mens worden. Paus Franciscus schreef in het begin van zijn pontificaat in zijn apostolische exhortatie De Vreugde van het Evangelie dat we nood hebben aan een ‘contemplatieve ingesteldheid’ die ons iedere dag opnieuw in staat stelt te ontdekken, bewust te zijn, ‘dat we dragers zijn van een goed dat ons tot mens maakt, en ons in staat stelt een nieuw leven te leiden.’ Het ontbreekt veel christenen aan die contemplatieve ingesteldheid, waardoor hun geloof – om het met de woorden van Rik Torfs te zeggen – een ‘ondiep geloof’ is, geen verdieping kent in een beleefde relatie met God die met en in ons door het leven gaat. In de aanhef van de prefatie zeggen wij: “Wij zijn met ons hart bij de Heer.” Welnu, het ontbreken van een contemplatieve ingesteldheid betekent dat dit gewoon niet waar is.

Gebed en eucharistie
Leven met een contemplatieve ingesteldheid is leven met het geloof, het weten en het bewust zijn dat God met en in ons is als de dragende kracht van ons leven, als onze oorsprong en ons einddoel. Het is een relatie van vertrouwen met God opbouwen, werk maken van die relatie, ze beleven in momenten van stil en liefst woordloos gebed (iets anders dan ‘bezinning’ waar we luisteren naar mooie en eventueel inspirerende gedachten). Meditatie leent zich daar uitstekend voor. Maar ook het deelnemen aan de eucharistie is zo’n relatie met God opbouwend gegeven. Iedere eucharistie is ook weer Kerstmis vieren, omdat Gods Zoon er naar ons toekomt met zijn woord en in het breken van het brood. Eucharistie vieren is ook een contemplatieve bezigheid waarbij we ‘met ons hart bij de Heer’ zijn. Maar er zijn uiteraard zoveel andere bezigheden die ons daarvan weghouden en onze tijd opeisen. Ieder weet echter dat relatieopbouw ‘tijd voor elkaar’ vereist. Dat heet nu ‘quality time’. Ik wens ons allen veel ‘quality time’ met God toe. Het is meteen ook echt ‘quality time’ met elkaar.

Tobias
In de Sint-Rafaëlkerk keek ik een eindje naar het wandtapijt met de voorstelling van Tobias die op tocht gaat in het gezelschap van de engel Rafaël. Het leek me het beeld van een mens met die noodzakelijke contemplatieve ingesteldheid die door de engel verpersoonlijkt wordt. Ik wens ons allen zo’n engel toe. Dan wacht vrede en vreugde ons op onze weg in het nieuwe jaar.

(pastoor Dirk)

Omslagfoto: Dirk Masschelein