VZW PASTORALE EENHEID MARIA TENHEMELOPNEMING MARIAKERKE-OOSTENDE

Op donderdagavond 28 maart ll. vond bij mij thuis de oprichting plaats van de VZW Pastorale Eenheid Maria Tenhemelopneming Mariakerke-Oostende. Dit geschiedde gevolg gevend aan de vraag van het bisdom om in de kortste tijd alle pastorale eenheden en nog bestaande pastorale federaties de gewenste en noodzakelijk geworden juridische onderbouw van een VZW te geven. Stichtende leden
van onze VZW zijn: pastoor Masschelein Dirk, pastoor Decruyenaere Robert, Trauwaen Paul, Opdedrynck Godelieve, Cockhuyt Ann, D’huyvetters Wim, deken Wullepit Antoon en het Bisdom Brugge, vertegenwoordigd door Afgevaardigd Bestuurder Pierre Breyne. Deze laatste werd op de stichtingsbijeenkomst vertegenwoordigd door Filip Van Lokeren, medewerker in het diocesaan economaat. De eerste drie leden in de hierboven genoteerde lijst vormen het dagelijks bestuur van de VZW als resp. voorzitter, secretaris en penningmeester.
Belangrijke stap
We mogen de oprichting van deze VZW terecht beschouwen als een heel positieve en constructieve stap in de vorming van onze pastorale eenheid, maar eigenlijk, in de zorg voor de toekomst van de Kerk in Mariakerke, van de Kerk in ons decanaat, in onze stad en in ons bisdom. De VZW is een uiteraard ‘slechts’ een administratief en juridisch instrument, maar toch behorend bij het onontbeerlijke structurele raamwerk dat dit dienstwerk van de Kerk mogelijk maakt en dat op een open, eerlijke en juridisch correcte wijze. Dat geldt ook voor de financiële structuur die ermee verbonden zal zijn en nu, na de oprichting van de VZW, gerealiseerd zal worden. In de statuten van de VZW wordt dit als volgt gestipuleerd: De vereniging heeft tot doel: in de meest ruime zin, bij te dragen aan de organisatie en de uitbouw van de pastorale werking, onder meer door de organisatie van het financieel en materieel beheer van de pastorale eenheid en door het organiseren en het ondersteunen van diverse initiatieven en activiteiten die kaderen binnen de pastorale werking; in de meest ruime zin, het organiseren alsook het bijdragen en helpen bij de stichting en het beheer van activiteiten met een godsdienstig, sociaal, caritatief, educatief of cultureel karakter.
Dank aan veel mensen
Bij dit alles is het goed te bedenken en te vermelden dat we verder ook kunnen rekenen op de inzet en de zorgen van mensen die geen lid zijn of zullen zijn van de VZW, zelf geen uitdrukkelijke pastorale taak in onze pastorale eenheid opnemen of zullen opnemen, maar die zich – vaak in alle stilte en niet op de voorgrond – inzetten voor de materiële en financiële omkadering van de liturgie, de verkondiging, de catechese, de sacramenten en de diaconie, die ook in deze tijd de kerntaken van de Kerk blijven en van iedere kerkgemeenschap, die zich als een levende kerkgemeenschap wil profileren. Ik denk hierbij – naast aan vele anderen – ook aan de leden van onze drie kerkfabrieken.
En ik denk nu ook aan Marleen Vanderjeugd, die aanvaard heeft de zware taak van de boekhouding van de VZW op zich te nemen.
‘De zaak van Jezus’
Hoezeer deze oprichting van onze VZW blijkbaar niets pastoraals of spiritueels om het lijf heeft, toch is dit een moment dat me dunkt getuigt van een nieuwe geest, van een veranderende mentaliteit waarbij we leren over grenzen heen kijken. Ik heb in het verleden al meerdere keren verwezen naar de teksten van Dietrich Bonhoeffer, die ik in de liturgie van mijn aanstelling tot pastoor-moderator van onze federatie (september 2015) liet voorlezen. Ik weet niet of het ondertussen iedereen duidelijk geworden is, dat deze teksten mij in staat stelden in bedekte termen te zeggen wat ik toen misschien nog niet openlijk kon zeggen. Bonhoeffer schreef: Maar onze kerk, die deze jaren alleen
gevochten heeft voor zelfbehoud alsof ze een doel was op zich, is niet in staat het verlossende en verzoenende woord te brengen aan de wereld en aan de mensen. Onze vier kerkgemeenschappen – officieel gelegen in drie parochies – mogen zichzelf niet als een doel op zich beschouwen en niet vechten voor welke vorm van zelfbehoud dan ook. Ons doel is, om het met de woorden van een ander groot Duitstalige theoloog, Hans Küng, uit te drukken: ‘de zaak van Jezus’, het koninkrijk van God, mensen oproepen tot geloof, dat geloof zelf beleven en voorleven, ons inzettend voor diepe vrede en vreugde en voor rechtvaardigheid en behoud van de schepping. Bonhoeffer noteert het
aldus: Niet wat de éne of de andere in de Kerk wil, is voor ons ten slotte belangrijk, maar wat Jezus wil: dat willen wij weten. Zijn eigen woord willen wij horen als wij de verkondiging beluisteren. Dat gaat ons niet alleen ter harte voor onszelf, maar ook voor die vele mensen van wie de Kerk en haar boodschap vervreemd zijn. Het is ook een oproep om in ons Kerk-aanvoelen en in onze inzet voor de Kerk alle vormen van individualisme en particularisme los te laten en de handen ineen te slaan.
Succes?
Bonhoeffer noteert verder: En iedere poging om de kerk voortijdig weer een succesvolle en machtige organisatie te doen worden, zal een vertraging betekenen in haar noodzakelijke verandering en zuivering. De oprichting van de VZW heeft niet tot doel van onze toekomstige pastorale eenheid een succesvolle en machtige organisatie te maken. Ik herinner nogmaals aan de woorden van de Joodse filosoof en theoloog Martin Büber, dat ‘succes’ geen synoniem noch naam voor ‘God’ is. ‘Macht’ wellicht al evenmin. God is aanwezig als een bijna onmachtig woord dat oproept tot leven. Het is toch rond dat woord dat we in onze vier kerken samenkomen en dat woord moet er te horen
zijn. Hoe kunnen we het laten horen op een nieuwe wijze zo, dat het vooreerst Gods woord is, en vervolgens, om weer Bonhoeffer te citeren: dat mensen er onder veranderen en zich vernieuwen. Het zal ene nieuwe taal zijn, volkomen a-religieus klinkend misschien, maar bevrijdend en verlossend als de taal van Jezus.
Tijd, energie en geduld
De oprichting van onze VZW Pastorale Eenheid Maria Tenhemelopneming Mariakerke-Oostende is een moment in een veranderingsproces dat reeds een tijdje aan de gang is, een proces dat door veel mensen in het hart gedragen wordt, sommigen ook wat verwart en onzeker maakt, een proces dat natuurlijk veel tijd, energie en geduld kost en waarbij soms frustratie en ergernis kunnen voorkomen.
Maar laten we dit moment koesteren, en ik dank jullie allen die er deel van wilden uitmaken. Met de mandaatgroep die de pastorale eenheid dient voor te bereiden kunnen we ons nu focussen op de kerntaken.

pastoor Dirk